SOWA OPAC : Oleska Biblioteka Publiczna

4 wyniki

Książka

W koszyku

oceń

Prime time / Liza Marklund ; przełożyła Elżbieta Frątczak-Nowotny. - Warszawa : Czarna Owca, 2014. - 443 strony : ilustracje ; 21 cm.

(Czarna Seria)

Autor

Marklund Liza (1962- ) Frątczak-Nowotny Elżbieta

Forma i typ

Książki

Temat

Annika Bengtzon (postać fikcyjna) Dziennikarze prasowi Program telewizyjny Redaktorzy naczelni Zabójstwo Szwecja

Gatunek

Powieść Kryminał

Tytuł orygninału: "Prime time" 2002. Stanowi część 4. cyklu z Anniką Bengtzon.

W położonym w środku lasów starym zamku odbywają się nagrania do nowego telewizyjnego show, który ma prowadzić szwedzka gwiazda telewizyjna, Michelle Carlsson. Po zakończonych zdjęciach część ekipy i niektórzy z zaproszonych gości świętują na zamku najkrótszą noc w roku. Rano w jednym z pomieszczeń wozu transmisyjnego znajdują martwą Michelle. Zjawia się policja. I oczywiście dziennikarze, wśród nich Annika Bengtzon, dziennikarka popołudniówki „Kvallspressen”. Okazuje się, że jej najlepsza przyjaciółka jest w gronie podejrzanych. Śledztwo się przedłuża. Thomas, partner życiowy Anniki, wyrzuca jej, że zaniedbuje jego i dzieci. W redakcji pracownicy buntują się przeciwko redaktorowi naczelnemu. Kierownik redakcji, Anders Schyman, wciąga Annikę w otwartą walkę o władzę. A morderca nadal pozostaje na wolności... (Zokładki).

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Wypożyczalnia Główna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 82-3SENSAC (1 egz.)

Książka

W koszyku

oceń

Autor

Poston Ashley Wyrwas-Wiśniewska Monika

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura amerykańska

Temat

Duchy Ghostwriting Kobieta Pisarstwo Redaktorzy naczelni

Gatunek

Komedia Powieść obyczajowa

Tytuł oryginału: The dead romantics, 2022.

Florence Day jest ghostwriterką – pisze pełne uniesień powieści dla znanej autorki romansów. Pojawia się jednak problem, gdyż po traumatycznym rozstaniu sama przestała wierzyć w miłość. Kiedy zaś jej surowy (lecz niezaprzeczalnie seksowny) nowy redaktor, nie wyraża zgody na przedłużenie terminu oddania tekstu, Florence czuje, że może się pożegnać z karierą w branży literackiej. Tymczasem tragiczna wiadomość sprawia, że Florence musi się udać w rodzinne strony, nie spodziewając się, że czeka ją tam przygoda nie z tej ziemi. Otóż ni z tego, ni z owego na jej progu staje… duch. I to baaardzo przystojny. Wkrótce zaczyna między nimi iskrzyć, a Florence próbuje przekonać samą siebie, że nie wolno jej zakochać się w duchu – nawet tak irytująco seksownym. Czy to spotkanie zdoła przekonać Florence, że miłość jednak nie umarła? (Z okładki).

aktualnie wypożyczona

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Wypożyczalnia Główna

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. 82-3 (1 egz.)

Książka

W koszyku

oceń

Cała szkoła mówi o mnie / Michelle Quach ; przełożył Łukasz Małecki. - Wydanie pierwsze. - Kraków : Wydawnictwo Literackie, 2021. - 404, [4] strony ; 21 cm.

Autor

Quach Michelle Małecki Łukasz

Forma i typ

Książki Proza

Odbiorca

Młodzież 9-13 lat 14-17 lat

Przynależność kulturowa

Literatura amerykańska

Temat

Czasopismo szkolne Dziewczęta Feminizm Kobiecość Redaktorzy naczelni Wartość Zakochanie

Gatunek

Powieść obyczajowa

Tytuł oryginału: Not here to be liked, 2021.

Pełna przewrotnego humoru, ciepła i mądra opowieść o dojrzewaniu i pierwszej miłości, która potrafi być bardzo skomplikowana, zwłaszcza kiedy zakochujesz się w swoim wrogu… Ale kto mógł przypuszczać!? Strojenie się, makijaż i przyziemne uczucia były przecież ostatnimi rzeczami, o jakie posądziłaby siebie Eliza. „Jesteś wyłącznie tak dobra, jak świadczą o tobie fakty” – taką dewizę wyznawała na co dzień. Jej myśli zaprzątał przede wszystkim „Sygnalista” – szkolna gazetka, w redakcji której działała z sukcesami od lat, a teraz, jako uczennica przedostatniej klasy, mogła w końcu kandydować na stanowisko redaktor naczelnej. Była najlepszą kandydatką! Bez dwóch zdań! Do momentu, kiedy… na jej drodze pojawił się – niedoświadczony, ale wysoki, przystojny i wygadany (jak się okazuje!) – Len. Podobno po kontuzji, która uniemożliwiła mu dalszą karierę baseballisty, „swoje miejsce” odnalazł właśnie tutaj, w redakcji „Sygnalisty” i pokochał pisanie. Dobre sobie! Eliza Quan staje przed nowym wyzwaniem – musi zmierzyć się z rywalem i walczyć o wymarzone stanowisko. Przy okazji, przez przypadek, staje się twarzą feministycznej rewolucji. A jeśli Len wcale nie jest aż tak wyrafinowany i zepsuty? Czy uda im się podjąć współpracę? I czym skończy się ta walka o szkolne stołki? (Nota wydawcy).

aktualnie wypożyczona

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Filia dla Dzieci

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. P IV (1 egz.)

Książka

W koszyku

oceń

Autor

Urbanek Mariusz (1960- )

Forma i typ

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka

Temat

Eile, Marian (1910-1984) Przekrój (czasopismo) Czasopismo polskie Czasopismo społeczno-kulturalne Dziennikarze PRL Publicyści Redaktorzy naczelni Polska

Gatunek

Biografia

Dziedzina i ujęcie

Historia Kultura i sztuka Socjologia i społeczeństwo

Bibliografia, netografia na stronach 389-397. Indeks.

Opowieść o twórcy i wieloletnim redaktorze naczelnym „Przekroju”, jedynym w PRL bezpartyjnym naczelnym tygodnika wydawanego przez partyjny koncern RSW „Prasa”. Marian Eile był niepraktykującym prawnikiem, artystą malarzem, miłośnikiem jazzu i motoryzacji, bezkompromisowym pedantem w pracy i abnegatem w codziennym życiu. W komunistycznej Polsce próbował zachować normalność, płacąc za to gorzką cenę kompromisu z narzuconą władzą. Agnieszka Osiecka napisała: „Starał się, żeby jakoś przetrwać stalinizm, nie ubłociwszy kaloszy i nie przestając jeść ryby dwoma widelcami”. Przybliżał Polakom malarstwo Picassa, prozę Kafki, muzykę Armstronga, czarny humor Topora i purnonsensowy psa Fafika. Zbudował „cywilizację «Przekroju»”, wychowując pokolenie czytelników świadomych, że kultura ma więcej twarzy niż tylko radziecką. „Całe życie marzył, żeby stworzyć coś w rodzaju polskiego «Playboya» i stworzył «Przekrój»”, wspominał Stefan Kisielewski. Sam Eile powtarzał, że robi pismo dla 800 milionów Słowian: „Jedyne takie pismo”, podkreślał. Nie wiadomo spośród jakich narodów dobierał brakujące pół miliarda. (Z okładki).

Polityczną daniną, niechcianą, ale konieczną, były pierwsze kolumny pisma – zwykle trzy, cztery – gdzie ukazywały się informacje, które ukazać się musiały. Komunikaty z kolejnych plenów partii, z których niewiele wynikało, fotografie sekretarzy i ministrów odwiedzających „teren”, relacje z procesów wytaczanych wrogom nowego porządku i klasy robotniczej, wreszcie informacje o decyzjach wytyczających drogi, którymi Polska miała zmierzać ku najlepszemu na świecie ustrojowi. Eile nazywał je stronami ogłoszeniowymi. – Pamiętaj, Andrzej, że żadne pismo na świecie nie może się utrzymać bez ogłoszeń – powiedział kiedyś Klominkowi. – Ja się tego nauczyłem od Grydzewskiego; on zawsze był gotów wyrzucić coś z numeru, kiedy dostawał ogłoszenie, bo bez ogłoszeń nie mógłby wydawać „Wiadomości Literackich”. Daję w numerze cztery strony ogłoszeń, żeby „Przekrój” mógł wychodzić i żebym na pozostałych stronach mógł drukować to, co chcę. (Fragment).

aktualnie wypożyczona

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Wypożyczalnia Główna

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. 02/09 (1 egz.)