SOWA OPAC : Oleska Biblioteka Publiczna

1 wynik

Książka

W koszyku

oceń

Samotnica : dwa życia Marii Dulębianki / Karolina Dzimira-Zarzycka. - Wydanie pierwsze. - Warszawa : Marginesy, 2022. - 539, [5] stron : faksymilia, fotografie, portrety ; 23 cm.

Autor

Dzimira-Zarzycka Karolina

Forma i typ

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka Publikacje popularnonaukowe

Temat

Dulębianka, Maria (1861-1919) Konopnicka, Maria (1842-1910) Aktywizm społeczny Emancypacja kobiet Feminizm Kobieta Malarze polscy Pisarze polscy Prawa kobiet Równouprawnienie płci Lwów (Ukraina, obw. lwowski) Polska

Gatunek

Biografia Opracowanie

Dziedzina i ujęcie

Historia Kultura i sztuka Socjologia i społeczeństwo Literaturoznawstwo

Bibliografia na stronach 511-538.

Karolina Dzimira-Zarzycka porządkuje i uzupełnia biografię Marii Dulębianki, ale przede wszystkim kreśli portret artystki i emancypantki, której problemy i wybory okazują się dziś zaskakująco aktualne. Obficie czerpiąc ze źródeł, stara się uchwycić naturę relacji Dulębianki i Konopnickiej, a także wpisać ją w szerszy obraz sytuacji kobiet na przełomie XIX i XX wieku.

Maria Dulębianka najpierw uczyła się w szkole artystycznej w Wiedniu, potem jej kariera nabrała tempa w Warszawie pod okiem Wojciech Gersona. W 1884 roku dołączyła do grona pierwszych polskich malarek, które studiowały w cenionej paryskiej Académie Julian. Tylko niewielka część jej dorobku artystycznego przetrwała jednak do dzisiaj. Od 1890 roku wspólnie z Konopnicką mieszkała za granicą – a jeśli sprawy osobiste zmuszały je do rozstania, to Marie jak najszybciej starały się do siebie wrócić. Z biegiem lat Dulębianka coraz głośniej zaczyna zabierać głos w sprawie równouprawnienia kobiet. Publikuje ostrą polemikę Damscy kaznodzieje, którą można streścić hasłem: „mężczyźni objaśniają mi świat”. Apeluje także o równy dostęp do studiów artystycznych. Potem w ramach manifestu jako pierwsza kobieta kandyduje w wyborach do Sejmu Krajowego. Po śmierci poetki osiadła na stałe we Lwowie, gdzie jeszcze mocniej zaangażowała się w działalność społeczną i feministyczną. Podczas misji Czerwonego Krzyża zaraziła się tyfusem, kontrolując warunki w ukraińskich obozach, w których byli internowani Polacy. Zmarła 7 marca 1919 roku. Początkowo pochowano ją w grobowcu Konopnickiej na Cmentarzu Łyczakowskim. Osiem lat później jej trumna została przeniesiona na Cmentarz Obrońców Lwowa. (Nota wydawcy).

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Wypożyczalnia Główna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 82 (1 egz.)