„Stoner” to jedna z najważniejszych powieści amerykańskich XX wieku, choć tę renomę zyskała stosunkowo późno. Gdy John Williams opublikował ją w 1965 roku, przeszła na rynku amerykańskim właściwie bez echa. Drugie życie dekadę temu nadały powieści dopiero europejskie wydania. Francuski przekład w wykonaniu znanej pisarki Anny Gavaldy z miejsca stał się bestsellerem, po czym „Stoner” powtórzył swój sprzedażowy sukces m.in. w Wielkiej Brytanii, Holandii, Niemczech i Izraelu, sprzedając się łącznie w półmilionowym nakładzie. W 2013 roku był również najchętniej czytaną powieścią w Stanach Zjednoczonych, zyskując uznanie takich autorów, jak Julian Barnes, Ian McEwan, Bret Easton Elis czy Tom Hanks. [...] O swojej książce John Williams mówił tak: „Wiedziałem, że w jakiś sposób idę wbrew modnym powieściom moich czasów. Chciałem napisać powieść, która byłaby szczera, a nie sensacyjna, która przytrzymywałaby uwagę czytelnika bez uciekania się do sztuczek i wymysłów, i która wzruszałaby na tym samym poziomie, na jakim wzrusza nas życie; krótko mówiąc, chciałem napisać powieść niemal całkowicie pozbawioną symboli, a chciałem to zrobić, bo żywiłem przekonanie, że ludzie są istotni nie dlatego, że są symbolami czegoś, ale dlatego, że są ludźmi”. Podobnie jak „Pani Bovary”, do której to powieści John Williams w swojej książce się odwołuje, „Stoner” opowiada o losie zupełnie przeciętnego człowieka, jego aspiracjach, pomyłkach, utratach, nieudolnym dążeniu do szczęścia. Pozornie nieznacząca fabuła staje się tu uniwersalną opowieścią o tym, w jaki sposób życiu nadajemy sens. Mówi o wadze uczuć i pracy. O kulturze, która niszcząco wpływa na miłość, seksualność i pożądanie. Późny sukces powieści Williamsa z pewnością bierze się z faktu, że każdy i każda z nas może zakrzyknąć „Stoner to ja”. A identyfikacja ta zarówno przynosi ukojenie, jak i bezbrzeżny smutek. (Nota wydawcy).

Ot, poznajemy historię wykładowcy uniwersyteckiego Williama Stonera. Skąd więc bierze się wzruszenie, które może towarzyszyć nam w lekturze? To jedna z tajemnic tej powieści o zwykłym, niezbyt udanym życiu: o małżeństwie, karierze niszczonej przez konflikt uniwersytecki, utraconej miłości. A jednak Stoner wbrew wszystkiemu stara się robić dobrze to, w co wierzy, czyli wykładać. Jego głównym motorem życia jest miłość do literatury. Ma w sobie jakąś paradoksalną siłę pomimo rozczarowań. A czego się spodziewałeś? – powtarza sobie Stoner, myśląc o swoim życiu. Ta powieść uświadamia, że właściwie każde życie jest klęską i porażką. Zostaje z niego czasem jakaś zapomniana i niepotrzebna nikomu książka. Jednocześnie Williams wydobywa z tego zwykłego życia jakąś świetlistość. (Justyna Sobolewska - wydawnictwofiltry.pl).