Akcja rozgrywa się w Niemczech, w miasteczku Werdenbrück. Jest rok 1923, apogeum szalejącej inflacji zżerającej oszczędności i majątki tak bogatych przedsiębiorców, jak drobnych ciułaczy. Bohaterowie, których młodość upłynęła w okopach I wojny światowej, muszą teraz walczyć o chleb i godność. Głównym bohaterem jest Ludwik Bodmer, zarazem rysownik, kierownik biura i szef reklamy zakładu pogrzebowego „Henryk Kroll i Synowie”, a jednocześnie poeta amator i muzyk. Jego życie upływa między pracą z firmie, wizytami w restauracji „Walhalla”, grą na organach w kaplicy szpitala dla umysłowo chorych i na dyskusjach z różnymi ludźmi. Konwersacje te prowadzi z Geneviève vel Izabellą Terhoven, schizofreniczką i pensjonariuszką zakładu dla umysłowo chorych, wikarym Bodendiekem, George’em Krollem i innymi. Rozmowy te często są ukierunkowane na zagadnienia egzystencjalne. Padają tam pytania, na które zazwyczaj bohater nie znajduje odpowiedzi. Przyczyną pytań często jest wojna, która Ludwikowi zabrała trzy lata z życia. Tytuł powieści nawiązuje do obelisku, który stoi przed zakładem pogrzebowym, a którego nie udaje się sprzedać. W powieści zawarty jest satyryczny obraz społeczeństwa Republiki Weimarskiej. Znajdujemy tam znakomicie nakreślone, wyraziste charakterystyki postaci, rubaszny humor, liryczną zadumę i głęboki humanizm. Mamy tam do czynienia z analizą najrozmaitszych postaw ludzkich w czasach kryzysu. Powieść jest niekiedy również smutna i nostalgiczna, gdy główny bohater miota się między sensem a bezsensem, między poszukiwaniem dobra a odżegnywaniem się od zła. Z jego duchowych rozterek i tragicznych wspomnień wojny wyziera jednak wiara w nieugiętość człowieka. Ta głęboko ludzka książka wydaje się kwintesencją twórczości Remarque′a. (Wikipedia).